مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
ســـلام و درود خـــداونـــد اکـــبــر ســلام امــامــان، ســلام پــیـــمــبــر به هـفـتـم امـام و نـهـم نــور سـرمـد به باب الحوائج به موسی ابن جعـفر دُرِ شش صدف گـوهـر هـشت دریـا ســپـهــر فــروزنــدۀ پــنــج اخــتــر چـــراغ دل و چــشــم آزاد مـــردان امـــام امــامــانِ عـــالــم ســراســـر در آیــیــنــۀ طـلـعــت اوسـت پــیــدا جــلال و جــمــال خــداونــد اکــبــر دعائی به کویش به یک خـتـم قـرآن سلامی به قـبرش به صد حـجّ برابر درود خــداونــد بر جـسـم و جـانـش ز آغــاز خـلـقـت الی صبـح محـشر جــلال خــدا در وجــودش مـجـســّم جـمـال نـبـی در جـمـالـش مـصــوّر نـسیـمی که بر خیزد از کـاظمیـنـش ز مُشک است بهتر زعطر است خوشتر دل از مـهـر آن جـان عـالـم نگـیـرم بـگـیـرند صـد بـار اگر از تـنـم سـر به هـر سو کـنم رو به هر جا نهم پا دلـم دور گـلـدسـتـه هـایـش زنـد پـر به موسی بن جعفر ببر عرض حاجت که موسی بن عمران به کویش زند در کـلامـش بـه گـفـتـار، گـفـتـار قـرآن عروجش به زندان، عروج پـیـمـبـر زمیـن و زمـان از جـمـالـش مـزیـّن جهان و جنان را دمـش روح پـرور به بـاب الـولایـش مــلـک را تـوسّـل به حـبـل المـتـیـنـش دو گیتی مسخّر چنان گشته با دوست گـرم منـاجـات که مـحـو دعـایـش شده خـصم کـافر دریـغـا چه بـگـذشت زیـر شـکـنجـه بر آن نـجـل زهـرا ز خصم ستمگر جـراحـات زنـجـیـر و دلـبـنـد زهـرا سیـه چـال زنـدان و فـرزنـد حـیــدر چنان زیـر زنـجـیـر مـحـو خـدا بود کـه زنـجـیــر مـی گـفـت الله اکــبــر دریـغــا کـه بـر هـیـجــده دخـتــر او مــلاقــات یـک تـن نـیــامـد مـیـسـّر الا فــاطـمـه گـریـه کـن بـهـر بــابــا که روحـش غـریـبـانه زد از بدن پر نه مونس نه همدل نه همره نه همدم نه یاور نه همسر نه دختر نه خواهر زبـانـش به ذکـر خـدا بـود مـشـغـول روانش به زهـر جـفـا سوخت یکسر غـریبی و هجران و حبس و شکنجه نـبـود این هـمه ظـلـم و بـیـداد بــاور بـسـوز ای دل آن گـونـه در مـاتم او که از نخل «میثم» زند شعله ات سر |